یار مهربان گذشته یار از دست رفته ی امروز
این انشا نوشته ی دست دوست عزیزم مریم هستش
امیدوارم لذت ببرید
جلدش از مهر و ورق هایش از محبت است.انگارنویسنده به هر کلمه اش جانی بخشیده تا با تو سخت بگوید.انگار نویسنده دست بر قلمشده تا بار دیگر بگوید از تجربه ها اندوخته هایش.انگار که نویسنده نوشته است بهخاطر دل گرفته اش،قلب شکسته اش
آن سخن از یار گذشتهی ما دارد.
ب راستی که یار مهربانی است.یاری با حرف هایفراوان،تجربه های بی نظیر،نصیحت های بی پایان،ماجرا های جدید،یاری که جان می دهدتا تو زره ای بیاموزی وخلاصه یک یار به تمام معنا،باتجربه وبزرگتردرکنارتو.
وقتی که درصفحه های پررمز وراز آن هستی وداریزره زره یاد می گیری،زره زره زیبایی،زره زره محبت،زره زره انسانیت وگاهی زره ایمعرفت واین همان چیزی است که آرزوی هر نویسنده ای است.
اما افسوس وصد افسوس که دیگر نه یار مهربانی هستو نه زیبایی، نه محبتی هست ونه انسانیتی و معرفت هم که شده مثل عمو نوروز.سالی یکروز در آدم ها پیدا می شود.
یادش بخیر روزی برای همه یاری مهربان بود،شمایادتا نمی آید؟؟دردل همه جایی داشت،درخانه شان خانه ای در ذهنشان خاطره ای.هرکس بااشتیاق خاص خودش،جلدش را در دست می گرفت و صفحه هایش را ورق می زد.اما اکنون.
ای بگویم چه طور شود آن روزی که این تلفن همراههای لعنتی جایش را گرفتند وشدند سرگرمی مردم به جایش،شدند کابوس شب های تنهاییش وشدند عزرائیل جانش.اورا از دل مردم بیرون کردند،خانه خرابش کردند،تمام خاطراتی کهبازحمت به دست نویسنده اش ساخته بود را به دست فراموشی سپردند و خلاصه جانی برایشباقی نگذاشتند.
آری روزی برایمان یار مهربان بود.در شعرهایمنآوازه اش می پیچید،اماحالایار از دست رفته،یار از یاد رفته،یار بخت برگشته.نمیدانم چه بگویم ای کاش خودش زبان داشت و می گفت، می گفت از دل شکسته اش، می گفت ازروز های ستاره بودنش، می گفت از آن وقت هایی که در دست کودک چهار ساله ای نوازش میشد و کودک با ذوق عکس هایش را تماشا می کرد و از مادر می خواست که برایش بخواند.
درباره این سایت